Σκέψεις….

Μάζεψα σε μια βαλίτσα όλα τα «και αν.. και τα πρέπει» της ζωής μου. Τα κοίταξα ένα ένα και τα χάιδεψα . Νομίζω ότι πολύ καιρό μείναμε μαζί. Μεγαλώσαμε μαζί.. μόνο που όσο πέρναγε ο καιρός εκείνα μεγάλωναν. Πορευτήκαμε χρόνια ολόκληρα μαζί κι ας μην καταλάβαινα ποτέ πώς καταφέρνουν να πολλαπλασιάζονται. Ένα ένα τα έβαλα σε μια βαλίτσα, Τους άφησα και μια φωτογραφία μου μαζί, μην τυχόν και τους λείψω, και την έβαλα στο πατάρι. Κουράστηκα να κουβαλώ τόσα «και αν..». Πνίγηκα μέσα τους. Τους χάρισα το χαμόγελο και την ξεγνοιασιά μου. Και αν.. κάποιος στεναχωρηθεί; Και αν.. δεν είμαι εκεί όταν πρέπει, Και αν.. γίνουν όλα λάθος; Και αν.. δεν τους αρέσει και πρέπει κάποιος να το αλλάξει; Και αν.. δεν είναι ασφαλές; Και αν.. και αν.. και αν.. Και αν ξέχασες να ζήσεις;

Αν ξέχασες προσπαθώντας να χτίσεις μια ασφάλεια και μια τελειότητα να ζήσεις, όχι απλά να προετοιμάσεις μια ζωή;

Αν ξέχασες να παίξεις στην ίδια την ταινία της ζωής σου; Αν για να τα κάνεις όλα «τέλεια», «σωστά» και «ασφαλή» δεν πρόλαβες ούτε μια σκηνή να ζήσεις από την ζωή σου όπως πραγματικά θα ήθελες να την ζήσεις. Λάθη θα γίνονται πάντα. Άνθρωποι θα σε στεναχωρούν και θα τους στενοχωρείς. Άνθρωποι θα μπαίνουν για να βολευτούν κι όταν τους ξεβολέψεις, δεν θα θυμούνται ούτε το όνομά σου. Δεν μπορείς να τα προβλέψεις όλα. Δεν μπορείς να είσαι εκεί που είναι η έννοια σου κάθε στιγμή, δεν μπορείς να προσπαθείς να προλαβαίνεις τα πάντα. Μπορείς όμως να ζήσεις. Μπορείς να γίνεις πρωταγωνιστής της ταινίας σου. Να την κόψεις και να τη ράψεις στα δικά σου μέτρα. Να χωρέσεις μέσα της όσους ζητά η ψυχή σου. Μπορείς να τη ζήσεις. Οφείλεις να τη ζήσεις. Έστω και τώρα!! Γιατί υπάρχει ένα μυστικό που το ακούμε συνέχεια και το ξεχνάμε. Δεν έχει πρόβα, δεν έχει επανάληψη, δεν έχει δεύτερη προβολή αυτή η ταινία. Έχει μία μόνο προβολή!!